Zot zijn doet niet zeer. Of Toch?
De regen doet me twijfelen. Pff toch maar gaan kijken of der nog aan de kerk staan. Dus weer net op tijd, hm.. of toch bijna ... en ja twee man net herkenbaar als Jan en Bart. Tegen wind met de koude en de bij wijlen harde regen op ons vel... Montreuil au bois om dan met de wind in ’t gat terug te keren was het doel van onze Jan. Goed zot moet ge zijn zeggen ze dan. Of voor de bewonderaars, ’t zijn echte Flandriens! Voor Bart werd het allemaal te vlak en drong er bij ons op aan om wat hellingen aan te doen. Als aperitief enen met een stuk van 15% waarvan ik de naam niet weet, als hoofdschotel Saint Sauveur langs de ene zijde. En wie dacht dat je dan alles had gehad. Neen hoor. Persé werd St Sauveur nog eens naar boven gereden maar dan wel op de kasseien. Ik goed gelovig man wist zelfs niet dat er daar kasseien lagen. Flandriens? Bart dit was echt zot.
Eénmaal deze twee stevige stukken verorbert werden we toch beloond en werden met veeeeel zon verwarmd. Een duik richting Ronse met op ons dessertbordje de Kruisberg!
En voor al diegenen die er niet bij waren: ‘na regen komt zonneschijn’ is een oud gezegde, maar wel nen justen. Ge zult het wel ne keer leren!
Gelukkig maar voldaan behoren volgende data tot het verleden: 590 hm, 24 km/h voor iets meer dan 60 km.
Secretaris der Flandriens, Patrick
