nog nooit zo'n klein pietje gehad. :))) Joost : 30/01

Een ezel stoot zich geen 2X aan dezelfde steen.
Vorig jaar eens bijna van mijn vlo gevroren , nu gewapend met 2 paar handschoenen , 2 paar
kousen en mijn Northwave Celsius schoenen en een bivakmuts.
6 Zotten aan de kerk: Eddy,Patrick,Rik,Stijn en Pieter en mezelf als
enigste met dikke banden.
Het was -4 toen ik thuis vertrok.
Ijzig koud , ijzige wind , bewolkt , tegen wind vertrokken met Eddy en Patrick op kop richting
Oudenaarde en daarna Schorisse.
Ondertussen bijna van mijne vlo gebibberd, gelukkig moest ik niet op kop rijden.
Ergens op een lange helling demonstreerde Patrick zijn gouden Marmotte klimbenen.
Mijn 2 boterkoeken demonstreerden hun klimcapaciteiten tot bijna in de keel.

Wat verder ergens op de baan Ronse-Brakel afscheid genomen van Rik en zonen 
die de weg gingen inkorten.
Nie pleuje dacht ik bij mezelf met ondertussen bevroren benen en met 3 verder
op frigotoer. Tenen en vingers voelde ik al een eindje niet meer. :)
Zelfs de diepvries kwam eraan te pas toen we La Houppe naar beneden reden.

Van het vervolg weet ik niet zoveel meer heb de 2 dunne banden van
Eddy en Patrick zo dicht mogelijk gevolgd. Verstand zat ergens op een luchtmatras
in de Middelandse Zee.
Wat ik nog herinner is verschillende malen Schorisse gezien te hebben, een lumineus
idee om nog tot Slaffie te rijden met superijzige tegenwind langs de Schelde en toen
Eddy en Patrick mij netjes thuis afgeleverd hebben, had ik rond de 60km in totaal.

Eenmaal thuis begon de 2de rit , de rit naar den dooi amai witte tenen , dikke blauwe
vingers en honger als een paard.
Volgende lente/zomer krijgen we hiervoor beloond. :)

Ik ga toch eens kijken voor een zalfke te smeren de volgende keer  als ik nog eens op
de weg rij als het vriest. Al gemountainbiked in sneeuw en vriestemperaturen maar zolang
je droog blijft is het bijna onmogelijk om echt koud te krijgen tijden het mtb'en.
Op de baan is iets anders, amai mijnen frak.